بررسی خستگی بر اساس دو معیار سنجش خستگی در بیماران همودیالیزی

زمینه و هدف:‌ خستگی از عوارض بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه است که به منظور بررسی آن در بیماران دیالیزی از معیارهای آن استفاده می‌شود. استفاده از این معیار­ها به پرستاران برای برنامه­ریزی بهتر در تشخیص خستگی کمک می­نماید. لذا تحقیق حاضر با هدف تعیین فراوانی خستگی در بیماران همودیالیزی بر اساس دو معیار سنجش دیداری خستگی و شدت خستگی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها:  در این پژوهش توصیفی ، اطلاعات از 200 بیمار همودیالیزی در دو بیمارستان شهر همدان به روش سرشماری در سال 1391 بوسیله پرسشنامه ای شامل مشخصات دموگرافیک، معیار شدت خستگی و معیار خستگی روتن جمع‌آوری گردید. پرسشنامه­  با روش اعتبار محتوا و پایایی پرسشنامه با آزمون مجدد تأیید شد. استخراج اطلاعات با استفاده از نرم ‌افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. تحلیل داده‏ها با استفاده از آزمون آماری خی دو و فیشر انجا‏م گردید. یافته‌ها: آزمون آماری فیشر با سطح معنی دار 5 درصد توافق بین پرسشنامه شدت خستگی با معیار دیداری در رده بندی افراد در سه گروه خستگی شدید ،خستگی متوسط و عدم خستگی را نشان نداد. نتیجه‌گیری:  یافته­های پژوهش نشان داد  معیار خستگی روتن و معیار شدت خستگی در بررسی شدت خستگی بیماران همودیالیزی تفاوت معنا داری ندارند.اما به دلیل ساده­تر بودن و تطابق معیار سنجش خستگی روتن با پژوهش­های قبلی این معیار برای بررسی خستگی در پژوهش­های بعدی پیشنهاد می­شود.